De Stille Roep

Op de tweede zondag in de 40-dagentijd hoort als vanouds het Bijbelverhaal van de verheerlijking op de berg; de gedaanteverandering van Jezus. Met het decor van de musical Ruth achter zich vraagt dominee Eibert Kok zich af of die twee verhalen wat met elkaar te maken hebben of er verbanden te zien zijn.

De stille roep

Met het decor van de musical Ruth achter mij moet het vandaag wel gaan over het Bijbelverhaal van Ruth. Tegelijk is het vandaag de tweede zondag in de veertigdagentijd, en bij die zondag hoort vanouds het Bijbelverhaal van de verheerlijking op de berg. De transfiguratie, zo wordt het ook wel genoemd, de gedaanteverandering van Jezus. Het is alsof het even Pasen is. Het speelt op een berg, en een berg dat is een hoogtepunt, letterlijk en figuurlijk, en in de symboliek van de Bijbel is de berg ook vaak de plek van ontmoeting met God, de plek waar hemel en aarde elkaar raken.
Jezus is daar alleen met zijn drie meest vertrouwde leerlingen, en dan opeens een hele vreemde ervaring. Jezus ziet er ineens anders uit. En twee figuren die al in een ver verleden gestorven zijn, verschijnen daar, Mozes en Elia.
Mozes, de persoon die de leider van het volk Israël was toen het uit de slavernij in Egypte bevrijd werd en uit dat land van onderdrukking op weg ging naar het beloofde land. De man van de uittocht uit Egypte, één van de belangrijkste, zo niet de belangrijkste gebeurtenis in het collectieve geheugen van Israël: de exodus, de uittocht, de bevrijding uit Egypte.
Mozes was de man aan wie God ooit op een bijzonder manier verscheen, bij een brandend braambos. Het was toen dat God zijn naam bekend maakte: Ik ben die ik ben, ik ben er, ik zal er zijn, ik zal bij je zijn.
Lees hier de hele overdenking ...

 

Terug